Pojazdy pick-up są charakterystyczne dla rynku amerykańskiego, ale zdobyły również uznanie w Europie
Do walki o tytuł stanęło sześć pojazdów: Fiat Fullback, Ford Ranger, Mitsubishi L200, Nissan Navara, Toyota Hilux oraz Volkswagen Amarok. Przez tydzień pojazdy były intensywnie testowane i trzeba przyznać, że ostateczny wybór najlepszego modelu był bardzo trudny.Stylistyka pojazdów
Klasyczny samochód typu pick-up kojarzy się z typowym pojazdem specjalistycznym przeznaczonym do pracy. Wszyscy producenci takich samochodów wychodzą z dokładnie takiego samego założenia. Oczywiście stylistyka jest zawsze bardzo ważna, jednak w przypadku takich aut schodzi odrobinę na drugi plan. Przede wszystkim powinny to być samochody praktyczne, jednak ostatnimi czasy obserwujemy trend, w którym wygląd modeli pick-up zaczyna nabierać znaczenia. Jest to widoczne między innymi w modelu nowej generacji Toyota Hilux, który jest doskonałym przykładem mówiącym o tym, że stylistyka jest również bardzo ważna w projektowaniu takich pojazdów.Praktycznie wszystkie modele wyposażono w osłonę tylnej części załadunkowej, a w testowanej grupie jedynie Fiat dostępny jest z zabudową tego sektora. W przypadku konkurencyjnych modeli, taki element wyposażenia jest opcjonalny. Ford i Toyota oferują specjalną roletę osłaniającą pakę. Do takiego rozwiązania trzeba się jednak przyzwyczaić, dobrze się z nim zapoznać, a i tak może ono sprawić sporo problemów.
W tej kategorii najlepiej wypadł Volkswagen oraz Toyota. Nowe wersje posiadają wiele elementów chromowanych, a w przypadku Volkswagena dostępny był również mały emblemat informujący o tym jaki silnik zamontowano pod maską.
Wnętrza aut
Nie tylko wygląd zewnętrzny współczesnych modeli pick-up uległ zmianie, ale również stylistyka wnętrza. Pod tym względem rozwijają się praktycznie wszystkie nowoczesne pojazdy. W autach stosowane są coraz lepsze materiały wykończeniowe. Wszystkie sześć testowanych samochodów jest dostępnych w wersjach 5-osobowych z podwójnymi kabinami zapewniającymi dużą przestronność. W przypadku złożenia drugiego rzędu siedzeń, można uzyskać większą przestrzeń bagażową. W prawie każdym pojeździe znajdowało się specjalne pokrętło odpowiedzialne za ustawienie pracy napędu 4x4 - w przypadku Volkswagena dostępny był tylko jeden przycisk. Funkcja ta przekłada się na możliwości auta w terenie.Deski rozdzielcze są podobne do innych desek stosowanych w pozostałych modelach konkretnych producentów. W Fordzie dostępna jest więc deska nawiązująca do Mondeo, w autach Fiat i Mitsubishi można było z kolei znaleźć elementy charakterystyczne dla modelu Mitsubishi Outlander, w Nissanie widoczne były elementy Quashqaia, w Toyocie z Avensisa, a w Amaroku widoczne były elementy Golfa. Dzięki takim rozwiązaniom wnętrza pojazdów były bardzo przyjazne dla kierowcy oraz pasażerów. Wszystkie samochody zapewniały sporą ilość miejsca, a o końcowej ocenie decydowały wyłącznie drobne detale. W modelu Amarok można było znaleźć najwięcej gniazdek 12V, a Ranger posiadał najprzyjemniejszą w dotyku kierownicę.
Silniki
W teście udział brały samochody posiadające podobne parametry oraz jednostki napędowe. Różnica w mocach między najmocniejszym, a najsłabszym autem to ponad 70 koni mechanicznych. W pięciu autach moc przenoszona była na napęd przy pomocy automatycznej skrzyni biegów - tylko Hilux posiadał manualną skrzynię biegów. Fiat oraz Mitsubishi posiadały silnik diesla o pojemności 2.4 litrów oraz mocy 180 koni mechanicznych. Ford posiadał silnik 3.2 litra i mocy 200 koni mechanicznych. Amarok został z kolei wyposażony w 3-litrowy silnik V6 TDI zapewniał moc 224 koni mechanicznych. W Nissanie silnik posiadał 190 koni mechanicznych, a najsłabsza Toyota Hilux posiadała silnik diesla o mocy 150 koni mechanicznych.Żadna z wersji nie charakteryzowała się wysoką kulturą pracy silnika, jednak w każdym przypadku oferowana moc była wystarczająca. Auta radziły sobie świetnie w czasie jazdy po asfalcie oraz podczas pokonywania tras terenowych.
Właściwości jezdne
Samochody pick-up to pojazdy przeznaczone do pracy oraz użytkowania w trudnych warunkach i właśnie w tym aspekcie zanotowane zostały największe różnice. W przypadku Volkswagena brakowało narzędzia, jakim jest reduktor co utrudniało jazdę w terenie, chociaż trzeba przyznać, że auto zachowywało swoją dynamikę nawet w grząskim terenie. Największą przyjemność z jazdy w grząskim terenie dawała Toyota Hilux, która doskonale i dynamicznie radziła sobie z każdą przeszkodą.Pozostałe modele równie dobrze radziły sobie z jazdą po nierównym terenie. Różniły się one jednak pod względem zamontowanego osprzętu. Fullback posiadał między innymi funkcję blokady tylnego mechanizmu różnicowego, czego na przykład nie było w bliźniaczym modelu Mitsubishi.
Różnice były zauważalne również w przypadku jazdy po drogach asfaltowych. Volkswagen radził sobie z takimi trasami najlepiej, ponieważ zapewniał pewne i precyzyjne prowadzenie. Jeśli chodzi o pozostałe modele to z jazdą szosową również bardzo dobrze radziły sobie Toyota, Nissan oraz Ford.